शनिवार, ४ ऑक्टोबर, २०१४

पुनर्जन्म ! ( चमत्कार - भाग तीन )

पुनर्जन्म ! ( चमत्कार - भाग तीन )
ठरल्याप्रमाणे त्याला रातोरात आम्ही न्युरोलाॅजीस्ट कडे हलवले ..अगदी अंतिम घरघर लागल्यासारखी त्याची अवस्था झालेली ...तेथे त्याला एकदम आयसीयू मध्येच ठेवले गेले ..इकडे आम्ही काळजीत होतोच ..काही दिवसांचा का होईना ..सहनिवास होता आमचा त्यामुळे स्नेहबंध तयार झालेले ..दुस-या दिवशी सकाळी बहिणीकडून बातमी समजली की तो अजूनतरी आहे ..तपासण्या होत आहेत ..मग अजून एक दिवस असाच अवस्थतेत गेला..एकदाचा डेलीरियम मधून बाहेर पडला अशी खबर आली आमच्याकडे ..मात्र हरवल्या सारखी अवस्था झाली होती त्याची ..लघवी संडासचा कंट्रोल सुटलेलाच होता ..बहिण आणि पत्नी मोठ्या धीराच्या होत्या ..दिवसातच त्या हॉस्पिटलचे बिल जवळ जवळ तीस हजार इतके झाले ..थोडा भानावर येतोय म्हंटल्यावर ..बहिणीने त्याला घरी नेण्याऐवजी पुन्हा आमच्याकडे आणले ..आता पुन्हा त्याची काळजी घेणे सुरु झाले ..वेळच्या वेळी गोळ्या देणे ..जेवणाची पथ्ये सांभाळणे ..आठवणीने त्याला लाघवी संडासला घेवून जाणे ..कारण त्याला लाघवी किवा संडास होतेय हे समजतच नव्हते ..त्याने खराब केलेले कपडे आम्हालाच धुवावे लागत ..पुन्हा पुन्हा नवीन कपडे कोठून आणणार ..म्हणून म्काग दर दोन तासांनी त्याला आठवणीने लघवीचा पाॅट देणे ..चार तासांनी हाताला धरून संडासला घेवून जाणे कामे आम्ही आळीपाळीने करू लागलो .. कधी कधी लघवीचा पाॅट हाती धरून ..तो केव्हा लाघवी करतोय याची वाट पाहत बसावे लागे ..मग एखादा गमतीने ..त्याला लवकर कर लघवी ..असा आग्रह करी ..त्याने लवकर लघवी करावी म्हणून ...लहान मुलाला लघवीला उभे केल्यावर जसे ..शूऊउउउ ..शूउउउउ असा आवाज काढतात तसा आवाज आम्ही काढत असू ..हसत खेळत त्याची सेवा चालली होती एकंदरीत ..एकदा मोठा जोक झाला ..एकाने त्याला लघवीसाठी पाॅट लावला होता .पंधरा मिनिटे झाली तरी हा लघवी करेना ..त्याला लवकर कर ..लवकर कर ..असा आग्रह सूर झाला ..त्याला त्याचे वाईट वाटले खूप ...स्वताच्या असहायतेबद्दल जाणीव होऊन त्याच्या डोळ्यातून अश्रू ओघळले ..तसे पाॅट हातात धरून असलेला म्हणाला ..' अहो ..डोळ्यातून नाही हो ..मी इथे पाॅट मध्ये पाणी काढायला सांगतोय " सगळे हसू लागले ..त्यालाही जोक समजला तो देखील तशाहीहसू लागला ..
असे सुमारे पंधरा वीस दिवस गेले ..आता तो थोडा थोडा नॉर्मल होऊ लागला होता ...हळू हळू लघवी ..संडासचे भान येवू लागले होते ..जेवणही नीट होऊ लागले..लवकरच बिलीरुबीन नॉर्मल येईल अशी लक्षणे दिसू लागली ..मग त्याचे आता घरी जाऊ द्या असे टुमणे सुरु झाले ..मात्र पोटचा घेर कमी होत नव्हता ..त्याला पोटातील पाणी सुकवण्यासाठी औषधे सुरु होतीच ..पुन्हा दोन वेळा जेथून आला होता त्या हॉस्पिटल मध्ये टॅपिंग करावे लागले ..पूर्ण भानावर आल्यावर ..तो आमच्या मस्करीत सामील होऊ लागला होता ..म्युझिक थेरेपीला थोडा वेळ तबला वाजवू शकत लागला त्याचा तबल्याच्या तीन परीक्षा झालेल्या होत्या .. .. बहिण भेटल्यावर त्याने घरी घेवून चल असा हट्ट करूनही कुटुंबीय ठाम राहिले ..मग त्याने आता येथे अजून काही दिवस राहावे लागेल हे स्वीकारले ..मग तो आम्हाला छोट्या छोट्या कामात मदत देखील करू लागला..आम्ही त्याच्या कडे वार्ड तसेच ..अंगण ..जेवणानंतर खरकटे नीट काढले जातेय की नाही .. इतर साफ सफाई करण्याची पाळी असलेले लोक नीट काम करत आहेत की नाहीत हे लक्ष ठेवायची जवाबदारी आली ..तो आनंदाने आणि काटेकोरपणे हे काम करू लागला ..त्याला वार्डातील उपचारी मित्रांनी गमतीने ' व्हिजीलन्स ऑफिसर ' असे नाव ठेवले ...त्याच्या पोटाचा घेर कमी करण्यासाठी ..त्याला कंचे( खेळण्याच्या गोटया ) आणून दिले व ते कंचे जमिनीवर टाकून एक एक करून उचलायचे असा व्यायाम रोज पंधरा मिनिटे करायला सांगितला गेला ..त्यानेही विनातक्रार हा व्यायाम सुरु केला ..मग आम्ही त्याला तू रोज हे हजार फुटांचे अंगण सकाळ संध्याकाळ झाडत जा असा सल्ला दिला ..तो देखील त्याने पाळला ..फक्त घरचे लोक भेटायला आले की घरी जाण्यसाठी थोडा हट्ट करी ..पण बहिण आणि पत्नी ठाम राहिल्या ..पाहता पाहता त्याचे वजन वाढू लागले ..पोटाचा घेर कमी होत गेला ..८४ सेंटीमीटर वरून ७० वर आला ..मग ६० वर आला ..असे एकंदरीत सहा महिने गेले ..मग त्याने सेन्टरचे स्वागत कक्ष सांभाळण्याचे देखील काम केले ..व्हरांड्यात एक छोटासा टेबल आणि खुर्ची घेवून तो सकाळ संध्याकाळ तेथे बसे ..चौकशीसाठी आलेल्या लोकांना माहिती देण्याचे काम करे ..एकूण आठ महिने सेंटरला राहिल्यावर मग त्याचा डिस्चार्ज झाला ..मात्र त्याला इतक्यात कामावर जायचे नाही ..घरून सकाळी नाष्टा करून इथे यायचे..आणि इथेच दिवसभर राहून रात्री परत घरी जायचे असे बंधन घातले आम्ही ..तो नियमित डे- केयर ला येवून फॉलोअप ठेवू लागला ..पाहता पाहता त्यचे व्यसन मुक्तीचे एक वर्ष पूर्ण झाले ..आम्ही सेंटरला त्याच्या पुनर्जन्माचा वाढदिवस साजरा केला ..
नंतर त्याने पुन्हा त्याची टायपिंगची नोकरी सुरु केली ..मात्र संध्याकाळी तेथून सुटल्यावर नियमित सेंटरला येत असे तो ..सगळे स्थिर होऊ लागले .. तो जेव्हा जुन्या डॉक्टरना भेटायला गेला तेव्हा त्यांनी त्याला मिठीच मारली ..पुनर्जन्म झालाय तुमचा खरेच .असे म्हणाले ..या गोष्टीला आता सुमारे १० वर्षे होऊन गेली ..तो उत्तम स्टेनो असल्याने त्याला नंतर एका कॉलेजमध्ये नोकरी मिळाली ..दोन वर्षात पुन्हा जास्ती पगाराची दुसरी नोकरी मिळाली ..आता तो अॅडमीनीस्टूेशन ऑफिसर म्हणून गेल्या तीन चार वर्षांपासून काम करतोय एका आर्किटेक्चर कॉलेजमध्ये . मारुती व्हॅन विकत घेतली होती..ती विकून आता सेन्ट्रो घेतोय ..मुलगा सी ए करणार आहे ..पत्नी देखील खुश आहे ..सेंटरचा काही कार्यक्रम असला आणि त्याला बोलावले तर आवर्जून येतो ..एकंदरीत सगळे कुटुंबच पुन्हा स्थिरावलेय !..त्याची बिघडलेली अवस्था ज्या लोकांनीपहिली होती ..त्यांच्या सर्वांच्या दृष्टीने तो आज जिवंत राहून व्यसनमुक्त आहे हा एक मोठाच चमत्कार आहे !

२ टिप्पण्या: