' डेलीरियम ' चा चक्रव्यूह ( चमत्कार - भाग दोन )
नवीन पाहुणा जरी शरीराने खंगलेला ..मृत्यूपंथाला लागलेला असला तरीही बुद्धीने तल्लख आहे हे जाणवले त्याच्या बोलण्यातून ..पदवीधर होता ..विवाहित असून त्याची पत्नी सरकारी नोकरी करते ..एक मुलगा आहे ..जो सध्या पाचवीत शिकतोय ..अशी माहिती त्याच्या बोलण्यातून मिळाली ..हा एका खाजगी टायपिंग इनस्टीटयुट मध्ये कामाला होता ..मराठी आणि इंग्रजी टायपिंगची कामे करीत असे ..मात्र व्यसनामुळे अनेक दिवसांपासून नोकरीवर गैरहजर होता ..त्यामुळे आर्थिक स्थिती यथातथाच राहिलेली ..आईवडील गेलेले .त्याची विवाहित असलेली मोठी बहिण नागपूरच्या सरकारी हॉस्पिटल मध्ये पॅथाॅलॉजीस्ट होती .. त्याला झालेल्या कावीळी बद्दल तिला शास्त्रीय माहिती होती ..तसेच त्याच्या सर्व रिपोर्ट्स वर ती बारकाईने लक्ष देत असे ..याचे बिलीरुबीन नॉर्मल झाल्याशिवाय याच्या जीवाला असलेला धोका कायम राहील हे ती जाणून होती ..म्हणून तिने त्याची औषधे ..खाण्यापिण्याची पथ्ये यावर आम्हाला व्यवस्थित लक्ष द्यायला बजावले होते ..त्याच्यासाठी हळद ..तिखट ..तेल नसलेले जेवण वेगळे काढून ठेवत असू आम्ही ..अनेकदा तो हे मिळमिळीत जेवण नको म्हणून रुसून बसत असे ..मग कोणाशी काही न बोलता तोंडावर पांघरूण घेवून सोफ्यावर पडून राही ..जेवणासाठी त्याच्या नाकदुऱ्या काढाव्या लागत ..खूप अशक्त असल्याने लघवी ..संडास ..अंघोळ वगैरे ला जाण्यासाठी त्याला मदत करावी लागे ..कारण तो तोल जावून पडला असता तर कॉम्पलीकेशन्स वाढली असती ..हा स्वभावाने ' हेकडी ' वर्गातला होता ..म्हणजे स्वताचे म्हणणे खरे करणारा ..किवा ' असेल तर सुत..नाहीतर भूत ' ..' खाईन तर तुपाशी ..नाहीतर उपाशी ' या प्रकारचा ..चालण्यासाठी कोणाची मदत मागणे ..किवा मदत घेणे याला मनापासून पसंत नव्हते ..म्हणून तो अचानक कोणालाही काही न सांगता ..संडासला किवा लघवीला जायला उठे आणि तुरुतुर चालू लागे ..मग त्याला आधार देण्यासाठी आमची धावपळ होई ..त्याच्या सुजलेल्या पायातून सतत पाझरणारे पाणी दर चार तासांनी पुसून ..पाय कोरडे करून ..त्यावर लावायला डॉक्टरनी लिहून दिलेले मलम लावण्याचे काम आम्ही चिकाटीने करत होतो ..हॉस्पिटल मध्ये ' दोन तीन वेळा " टॅपिंग ' करून त्याच्या पोटातले पाणी काढलेले होते . ..तरीही पुन्हा पोटात पाणी जमा होई ..त्यामुळे पोट फुगलेले ..लिव्हरची कार्यक्षमता जवळ जवळ संपुष्टात आलेली ..एकदा गम्मत म्हणून त्याच्या पोटाचा घेर मोजला आम्ही तर तो " ८४ " सेंटीमीटर भरला ..आणि त्याचे वजन फक्त ३२ किलो ..एकंदरीत कठीणच होते सगळे ..त्याचे सगळे शरीर कावीळीमुळे पिवळसर दिसे ..जसे नवरा नवरीच्या लग्नात लावलेली हळद चारपाच दिवस चेहऱ्यावर आणि हाता पायांवर उठून दिसते तसे ..
सुमारे आठ दिवस व्यवस्थित गेले ..मात्र नंतर अचानक त्याचे पोटाचे दुखणे वाढले ..त्याला ताप आला ..अगदी उठून बसण्याचीही ताकद राहिली नाही ..संडास.. लघवीचे सेन्सेशन गेले ..कपडे खराब करू लागला .. आणि रात्री ' हॅलुस्नेशन ' मध्ये गेला ( भ्रमाच्या अवस्थेत..याला डॉक्टर डेलीरियम देखील म्हणतात ) स्थळकाळाचे भान हरपले ..ओळख विसरला ..मला या क्षेत्रातला दीर्घ अनुभव असल्याने ..त्याचा सांभाळ करण्याची जवाबदारी माझ्यावर आली ....सेन्टरच्या फिजिशियननी कावीळ डोक्यात गेली असा निष्कर्ष काढला ..तो सारखा ' नाना ..नाना ..नाना ' असे ओरडू लागला ..बाकी काहीच बोलत नसे ..त्याच्याशी काहीही बोलायचा प्रयत्न केला तर तो फक्त ' नाना ..नाना ..नाना ' असेच विविध पट्टीत ..आणि वेगवगळ्या तालासुरात ओरडत राही ...' नाना ' म्हणजे त्याचे गेलेले वडील ..त्यांच्या नावाने तो हाका मारत होता ..बहुधा वडिलांचा हा खूप लाडका असावा ..सुमारे चार पाच दिवस त्याच्या नाना या शब्दाने उच्छाद मांडला होता ..अजिबात झोपत नसे तो ..रात्रीचा अचानक उठून चालू लागे ..तोंडाने ' नाना ..नाना ' चा जप ..त्याच्यामुळे इतर उपचारी मित्रांना त्रास होऊ नये ..म्हणून रात्री त्याला वेगळ्या खोलीत बांधून ठेवावे असे ठरले ..मात्र खूप अशक्त असल्याने बांधून ठेवला तर ..रक्तवाहिन्या बंद होण्याची भीती होती ..तसेच बंधन सोडवण्यासाठी त्याने केलेल्या उपजत प्रेरणेच्या हालचालींमुळे त्याच्या हातापायांना जखमा होण्याची भीती होतीच ..शेवटी त्याच्या खोलीत मी रात्रभर थांबण्याची जवाबदारी घेतली ..त्याच्या पलंगाच्या अगदी जवळ माझी गादी घातली ..सारखा गोंधळ सुरु होता त्याचा ..तोंडाने ' नाना ' चा पट्टा सुरु ...वर हा दर पाच मिनिटांनी अचनक उठून चालू लागे ..मग त्याला धरून पुन्हा पलंगावर झोपवणे ..हे काम मला रात्रीतून किमान वीस वेळा तरी करावे लागे ..त्याला झोपेची इंजेक्शने ..झोपेच्या गोळ्या पण देवू शकत नव्हतो त्याच्या अशक्तपणामुळे ..एकदा झोपला तर परत उठणारच नाही अशी भीती होती ..' नाना च्या जपापासून पासून बचाव करण्यासाठी मी रात्री माझ्या कानात कापूस घालून ठेवत असे ..तसेच त्याच्या ओरडण्याने इतरांची झोपमोड होऊ नये म्हणून खोलीचे दर बंद ठेवावे लागे ..त्याला जेवणाचे देखील भान उरलेले नव्हते ..जबरदस्ती भरवावे लागे ..तरी चावणे व गिळणे या साठी त्याचा काहीच प्रतिसाद नसे ..तोंडात घास नुसता फिरवून पुन्हा बाहेर काढून टाकी ,,त्याला पपईचे छोटे छोटे तुकडे करून ..भरवावे लागले ..बाहेर घास काढू लागला की ओरडावे लागे ..सलाईन लावण्यासाठी शीर सापडणे कठीण झाले ..असे चारपाच दिवस गेल्यावर त्याचा आवाज क्षीण होत गेला ..तब्येत अजून ढासळली ..पलंगावरून उठून बसण्याची देखील क्षमता नष्ट झाली .' ब्रेन ' चा स्कॅन करून नेमकी समस्या जाणून घेण्यासाठी तसेच त्याच्या ' डेलीरियम ' मधून बाहे काढण्यासाठी त्याला नागपूरमधील सुप्रसिद्ध ' न्युरोलोजीस्ट ' कडे हलवावे असे ठरले ..त्यानुसार त्याला तेथे हलवले ..
( बाकी पुढील भागात )
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा