ती प्रौढ स्त्री त्या व्यसनीची आई होती ..ती अतिशय कळवळून माहिती सांगत होती ..तिच्या चेहऱ्यावर अपराधी पणाचेही भाव दिसले ..व्यसनी मुलाचे तो व्यसनमुक्त होईल या आशेने आपण लग्न करून देवून मोठी चूक केल्याचे तिला उमगले होते ...सकाळपासून पिणे सुरु झाल्यावर याने कामधंदा बंद केला होता ..यांची दोन ताडीविक्री दुकाने होती .एका दुकानावर मोठा भाऊ बसे ..तर दुस-या दुकानावर हा बसत असे ..दहावी झाल्यावर पुढे शिक्षणात रस नाही म्हणून याला दुकान दुकानात बसवायला सुरवात केली होती ..लहान वयात हातात पैसे खेळू लागले ..शिवाय दुकान मालकाचा रुबाब ..अशा वेळी कुसंगत लागायला वेळ लागत नाही ..याच्या खिश्यात खुळखुळते पैसे पाहून वाईट मार्गाला लागलेले भोवती जमू लागले ..मग पार्टी ..सण..उत्सव अशा निमित्ताने दारू पिणे सुरु झाले ..आधी आठवड्या पंधरा दिवसातून एकदा प्रमाण होते ..मग ते वाढत जावून रोज रात्री वर आले ..आणि गेल्या दोन महिन्यांपासून सकाळ संध्याकाळ पिणे सुरु झालेले ..लग्न होऊन खूप स्वप्ने उराशी घेवून आलेल्या पत्नीला याचे पिणे पसंत नव्हते ..ती हा पिवून आला की भांडण करे..उणेदुणे काढे ..याला राग येवून हा तिला चूप बसवण्यासाठी मारझोड करू लागला ..त्या दिवशी सकाळी सकाळी हा पिवून आलेला पाहून ..बायकोने कटकट सुरु केली ..आरोप प्रत्यारोप सुरु झाले ..मोठा भावू घरातच होता ..पत्नी जास्त बडबड करू लागल्यावर याने तिला मारहाण करण्यास सुरवात केली .भावाला ते सहन झाले नाही ..भावू मध्ये पडला तर हा भावावरही चाल करून गेला ..आधी शिवीगाळी..धक्काबुक्की ..मग झटापट सुरु झाली ..इकडे पत्नीची बडबड सुरूच होती ..तिला चूप बसवण्यासाठी याने तिचे तोंड दाबून धरले ..मग थांब तुझी बोलती कायमची बंद करतो म्हणून रागात तिचा गळा आवळायला सुरवात केली ..ती अर्धमेली झाली ..भावाने तिला कसेबसे याच्या तावडीतून सोडवून ..याल धरून आतल्या खोलीत नेले ..तेथेही हा सुटकेची धडपड करू लागला ..त्या आवेशात कपाटाच्या आरश्यावर डोके आपटले ..आरसा फुटला ..याच्या डोक्यात काचेचा तुकडा लागून खोल जखम झाली .. आपल्या डोक्यातून येणारे रक्त पाहून हा चिडून भावावरही चाल करून गेला ..कोपऱ्यातील घेवून भावावर धावला ..सुमारे अर्धा तासभर हे नाट्य सुरु होते ..आज नक्कीच कोणाचा तरी बळी जाणार या भांडणात हे म्हातारीला उमगले ..
पूर्वी कधीतरी तिचा एक नातलग आमच्याकडे मैत्री मध्ये दाखल होता उपचारांसाठी ..तेव्हा तिला व्यसनमुक्ती केंद्राबद्दल माहिती मिळालेली ..भविष्यात कधी गरज पडलीच तर जवळ असावा म्हणून तिने आमचा फोन नंबर जपून ठेवलेला ..या सगळ्या गडबडीत तिने घाईने आम्हाला फोन लावला होता .." बरे झाले साहेब आपण याला घेवून आले ..नाहीतर कोणाचा तरी मर्डर नक्की झाला असता " सगळ्या घराला भोगावे लागले असते ..असे म्हणत तिने आमच्याबद्दल कृतज्ञता व्यक्त केली ..मग आता पुढे कसे या विचाराने कपाळाला हात लावून हताश बसून राहिली ..मोठा भावू निर्व्यसनी होता ..तो समजूतदार वाटला ..साहेब याला वाट्टेल तितके दिवस आपण ठेवा इथे ..मात्र पूर्ण बरा करा ..पुन्हा अजिबात दारू प्यायला नाही पाहिजे असे औषध द्या ..असे सांगू लागला आम्हाला ..आम्ही त्यांना धीर दिला ..आपण नीट उपचार करू ..तुम्ही फक्त आमच्या सूचनांचे पालक करणे आवश्यक आहे असे सांगितले ..त्यांची तशी तयारी होतीच ..तो व्यसनी संध्याकाळी झोपेतून उठल्यावर पूर्ण भानावर आलेला होता ..सकाळी आपल्या हातून काय घडलेय या जाणीवेने मनातून शरमलेला होता ..सुमारे आठवडाभर तो नुसताच उदास कोपऱ्यात बसून राही ..त्याला सर्व उपचारात सहभागी होण्यासाठी वारंवार प्रेरणा द्यावी लागली ..त्याला इकडे आणल्यावर त्याच्या पत्नीला दोन दिवस हॉस्पिटल मध्ये ठेवावे लागले होते ..याने गळा आवळल्याने तिला बसलेला मानसिक धक्का फार मोठा होता ..दोन दिवसांनी ती भानावर आल्यावर ..तिचे वडील तिला माहेरी घेवून गेले ..हा स्वभावाने तसा साधाभोळा वाटला ..दारू प्यायला सुरवात करून जेमतेम दोन वर्षे झाली होती ..अजून पूर्णतः कसलेला..खोटारडा ..नाटकी दारुडा झालेला नव्हता ...काही दिवसातच आमच्यावर त्याचा पूर्ण विश्वास बसला ..आमच्या सूचनांचे तंतोतंत पालन करू लागला ..उपचारांचा एक महिना पूर्ण झाल्यावर आम्ही त्याला डिस्चार्ज देण्याचे ठरवले ..मात्र त्याला ताडीच्या दुकानावर अजिबात बसू द्यायचे नाही असे कुटुंबियांना बजावले ..शक्य झाले तर काही दिवस याच्या मित्रांपासून दूर ठेवण्यासाठी तसेच पत्नी आणि याच्यात निर्माण झालेला दुरावा कमी करण्यासाठी ..त्याच्या मामांकडे गावी पाठवून द्या असे सांगितले ..याने देखील आम्ही आणि कुटुंबीय जे ठरवतील ते मान्य आहे असे सांगितल्यावर त्याला डिस्चार्ज केले गेले ..!
त्या नंतर सुमारे सहा महिन्यांनी तो पत्नीसह भेटायला सेंटरला आला होता ..पत्नी खुश होती खूप ..आमच्या सल्ल्यानुसार हा नागपूर सोडून हैद्राबाद येथे मामाकडेच राहू लागला होता ..तेथे यांची वडिलोपार्जित शेती होती ..त्याचा कारभार सांभाळू लागला .त्यात रमला देखील ..भेटायला आले तेव्हा त्यांच्याकडे खुशखबर होती ..लवकरच ते आई -बाबा बनणार होते ..त्यांच्या चेहऱ्याचे समाधान .आनंद पाहून आम्हालाही खूप छान वाटले ..आमच्या कामाची ही यशस्वी सांगता होती ..त्याच्याकडून आम्हाला मिळालेले सर्वात मोठे बक्षीस म्हणजे त्याची व्यसनमुक्ती ..हे बक्षीस आम्हाला पुढील वाटचालीसाठी मोठी संजीवनी होती ..फरसा शकलेला नसून देखील त्याने व्यसन आपल्यासाठी घातक आहे ..ही सहज सोपी गोष्ट आमच्याकडून शिकून घेतली होती ..जे मोठ्या मोठ्या पदवी धारकांना .अनेक उपचारात शिकता येत नाही.. ते तो केवळ एक महिन्यात शिकला होता ..या गोष्टीला आता सहा वर्षे होऊन गेली ..तो छान व्यसनमुक्त राहत आहे ..एक मुलगी आहे ..मर्डर होऊ शकतो ..या फोनचा शेवट .. " आम्हाला नवजिवन मिळाले " या वाक्याने झाला होता .
( समाप्त )
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा